10 | June | 2012 | An Armenian Journalist's Notes

Tags

Սիրո կազմալուծումը ժամանակակից պայմաններում, հասարակություն, միայնություն, Խաչիկ Խաչիկյան, սեր

Կոնստանտին Բրակուզի, «Լը Բեզե» («Համբույրը») 1907-08 թթ.

Հեղինակը Խաչիկ Խաչիկյանն է: Կարծում եմ հետաքրքիր մեկնություն է սիրո ժամանակակից տեսության ֆոնին: Արժե կարդալ, և քննարկել, իհարկե 🙂

Մարդկության պատմության բոլոր ժամանակներում «սեր» կոչվող հուզական բարդույթը կատարելատիպային արժեք է հանդիսացել եւ նրա ներկայիս արժեզրկումը մտորումների առիթ է տալիս:

Կյանքի քառուղիներում homo sapiens-ը հասկանում է, որ, ճիշտ է, եզակի, բայցեւ՝ վաղանցիկ գոյություն է, որ ծնվել է ոչ իր կամքով եւ ի հեճուկս իր կամքի՝ մեռնելու է: Բնության ուժերի ու հասարակության առջեւ նա անօգնական է, միայնակ (homo solitarius): Բնականաբար, նրա ամենախորքային պահանջը նեանդերթալյան մարդուց մինչեւ ժամանակակից նեղմիտ մարդ՝ սպառողը (homo consumens) շարունակում է մնալ միայնության հաղթահարումը, որը տեղի է ունենում միասնանալու ստորեւ շարադրվող ձեւերով: Continue reading →